داستان فرنگیس
به گزارش دکور پرداز، کرمانشاه زمانیکه شهریور ۱۳۵۹ صدامیان به خاک کشورمان حمله کردند، زن و مرد این سرزمین به دفاع از وطنشان پرداختند. یکی اسلحه به دست گرفت و به جنگ با دشمن رفت و دیگری پشت جبهه به دفاع از میهن پرداخت.
این دوران پر از رخدادهایی از حماسه و دلیری مردمان این سرزمین است. رخدادهایی که شاید امروز باورش برای خیلی ها سخت باشد.
داستان فرنگیس از آن رخدادهاست. داستانی که در آن فرنگیس شیرزن گیلانغربی در مصاف با دشمنانی که به روستایشان هجوم آورده بودند، با تبر مقابل آنان ایستاد و یکی شان را به درک فرستاد و دیگری را هم اسیر کرد.
«فرنگیس حیدرپور» سال ۱۳۴۱ در روستای گورسفید از توابع شهرستان گیلانغرب استان کرمانشاه به دنیا آمد. وی در حمله نیروهای عراقی به روستای محل زندگی اش با یک تبر مقابل سربازان رژیم بعث ایستاد و حماسه آفرید. حماسه ای که بازخوانی اش به ما یادآوری می کند در دوران هشت ساله جنگ تحمیلی چه جانفشانی ها و رخدادهای عظیمی روی داده تا وجبی از این خاک دست دشمن نیفتد.
فرنگیس در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، در مورد این واقعه چنین می گوید: «در زمان حمله رژیم بعث عراق ۱۸ ساله بودم. آن موقع ازدواج کرده و سر خانه و زندگی خودم بودم و چند روزی بود که به خاطر شرکت در مراسم خاکسپاری جنازه شش تن از بستگانم که در جبهه های نبرد با نیروهای رژیم بعث عراق به شهادت رسیده بودند، در خانه پدری ساکن شده بودم. دقیقاً روز پس از اینکه عزیزانم را در روستا به خاک سپردیم و در غم از دست دادن آنها سوگوار بودیم، نیروهای رژیم بعث عراق به سمت روستایمان هجوم آورده بودند.
من و خانواده ام و دیگر اهالی روستا به خاطر این که از دست نیروهای عراقی در امان بمانیم در درّه های اطراف روستا چادر زده و پناه گرفته بودیم. نزدیکی های غروب به همراه پدرم و برادرم برای تهیه لوازم مورد نیاز تهیه غذا و روشن کردن آتش مثل تبر و هیزم به سمت روستا رفتیم.
من از پدر و برادرم جدا شده و داخل مطبخ رفتم تا لوازم مورد نیاز را جمع آوری کنم با خود همراه ببریم. موقعی که خواستم با تبر و خوراکی ها و دیگر لوازمی که از خانه برداشته بودم به سمت پدر و برادرم بیایم و با آنها به سمت دره و جایی که بقیه اعضای خانواده ام و دیگر اهالی روستا ساکن شده بودند برگردم، ناگهان با دو نفر از نیروهای رژیم بعث عراق برخورد کردم.
چشمم که به افسر عراقی افتاد، برای یک لحظه مرگ را در چشم خودم دیدم اما فورا خودم را جمع و جور کردم و به فکر دفاع از خودم افتادم چون می دانستم باید هر طور شده خودم را از دست آن افسر عراقی و سرباز همراه او نجات دهم. تلاش کردم خیلی آرام و بی سر و صدا طوری که آن افسر عراقی متوجه نشود وسیله های دستم را روی زمین بگذارم و تبری که برای شکستن هیزم با خودم آورده بودم را با هر دو دستم محکم بگیرم و به سمت افسر عراقی بروم.»
فرنگیس ادامه می دهد: «پشت سر آن افسر عراقی بودم و او متوجه حضورم نشده بود اما در یک لحظه تصمیم گرفت به سمتی که من بودم بیاید و همین موقع باید کار را تمام می کردم. در یک لحظه با همه آن چه در توان داشتم تبر را روی سرش زدم و او فورا با سر و صورت خونی روی زمین افتاد.
موقعی که افسر عراقی روی زمین افتاد سرباز همراه او که کمی آنطرف تر ایستاده بود، متوجه حضور من شد. اول خواست تفنگش را بلند کند و به سمتم بگیرد، اما گویی خداوند ترسی به دلش انداخته باشد که نتوانست این کار را بکند و فورا دست هایش را روی سرش گذاشت و تسلیم شد.
در این موقع پدرم و برادرم خودشان را به من رساندند و با همراهی آنها دست و پای سرباز عراقی را بستیم و با اسلحه و دیگر لوازمی که داشت او را با خودمان همراه کرده و وقتی به نیروهای خودی رسیدیم او را تحویلشان دادیم و به سمت خانواده ام که در دره پناه گرفته بودند، رفتیم.»
فرنگیس که هنوز پس از سالها از بلایی که سر آن افسر عراقی و سرباز همراهش آورده ذوق زده است، افزود: «از این که توانسته بودم دو نفر از عراقی ها را این گونه از پا دربیاورم، مات و مبهوت بوده و در پوست خودم نمی گنجیدم و هنوز هم با یادآوری خاطرات آن روز خوشحالم از این که خدا کمکم کرد که اجازه ندهم آن افسر عراقی و سرباز همراهش به من لطمه ای بزنند.
خانواده خودم و همسرم هم از این دلاوری من خیلی خوشحال بودند و داستان دلاوری مرا همین هم اکنون هم که سال های زیادی از آن روزگار می گذرد با طول و تفصیل فراوان برای یکدیگر و فرزندانشان تعریف می کنند.»
فرنگیس که هنوز هم همراه خانواده اش در همان روستا سکونت دارد، در مورد آن روزها و سالهای بعدش هم اظهار داشت: « تا پایان جنگ هشت ساله تحمیلی، من و خانواده ام و دیگر اهالی روستا سعی کردیم با پشتیبانی از رزمندگان با پخت نان و غذا و ارسال آن سهمی هرچند کم در دفاع از آب و خاکمان در مقابل نیروهای صدام داشته باشیم.
حالا هم با سربلندی و افتخار در همان روستای خودمان ساکن هستیم و اگر دشمن بار دیگر بخواهد به خاک ما دست درازی کند، با تمام توان به مقابله با او خواهیم ایستاد و تا پای جان در دفاع از آب و خاک ایران اسلامی در صحنه حاضر خواهیم بود.»
به گزارش دکور پرداز به نقل از ایسنا، دو تندیس از فرنگیس حیدرپور بعنوان نماد شیرزنان استان کرمانشاه، یکی در پارک شیرین کرمانشاه و دیگری در میدان مقاومت شهر گیلانغرب نصب شده تا او را به نماد زن مقاوم ایرانی به مردم معرفی نماید.
کتاب فاخر فرنگیس هم با مبحث خاطرات و زندگینامه فرنگیس حیدرپور این شیرزن گیلانغربی به قلم مهناز فتاحی سال ۱۳۹۴ توسط انتشارات سوره مهر انتشار یافته که این کتاب چندین بار چاپ مجدد شده است. این کتاب تقریظ مقام معظم رهبری را دریافت کرده و به سه زبان انگلیسی، کردی و اردو ترجمه شده است.
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب