معبد ایرانی که در جست وجوی نفت پیدا شد!
به گزارش دکور پرداز، «چغازنبیل» اولین بار در سال ۱۹۳۵ میلادی از راه یک هواپیمای نظارتی که در جست وجوی نفت در خوزستان بود، دیده شد. این بنا یکی از معدود زیگورات هایی است که در خارج از بین النهرین ساخته شده است.
به گزارش دکور پرداز به نقل از ایسنا، گروهی از جستجوگران نفت به دنبال گزارش های «ژاک دمورگان»، زمین شناس معروف فرانسوی و در جریان یک مأموریت دیده بانی در سال ۱۹۳۵ میلادی بر فراز خوزستان، با یک تپه غیرعادی مواجه گشتند.
کشف این تپه به سازمان دیرینه شناسی ایران اطلاع داده شد. آنها به نوبه خود با هیأت دیرینه شناسی فرانسوی در ایران که در نزدیکی شوش، پایتخت باستانی پادشاه عیلامی درحال کاوش بودند، تماس گرفتند. زمانیکه باستان شناسان فرانسوی به سرپرستی «رولان دو مکنم» این تپه را بررسی کردند، متوجه ویرانه های یک شهر شدند. بررسی های بعدی نشان داد که یک زیگورات در قلب این ویرانه وجود دارد که بزرگترین زیگورات خارج از بین النهرین به حساب می آید.
شهر عیلام
مردم محلی، این تپه را با نام «چغازنبیل» می شناختند که به معنای «تپه سبدی شکل» است. «چغازنبیل» در نهایت به نام رسمی این محوطه تبدیل شد که کاوش آن از سال ۱۹۳۶ میلادی زیر نظر «مکنم»، دیرینه شناس فرانسوی شروع شد.
گروه فرانسوی این تپه را بعنوان «دوراونتاش» باستانی یا همان شهر «اونتاش» شناسایی نمودند که توسط «اونتاش ناپیریشا»، پادشاه عیلامی ساخته شده بود. «اونتاش ناپیریشا» که از نوادگان دودمان بزرگی از پادشاهان عیلامی بود که چندین قرن در این منطقه سلطه داشتند، از آغاز قرن سیزدهم قبل از میلاد در این منطقه حکومت می کرد.
عیلام که در سرتاسر فلات شرق و شمال خلیج فارس امتداد یافته بود، در مرز امروز ایران و عراق قرار گرفته است. عیلام شامل یک اتحادیه آزاد از رهبران بود که پادشاه اصلی آن در شهر باستانی شوش حکمرانی می کرد.
مردم این منطقه خویش را «هَتَمی» (هَلتَمتی) می نامیدند. نام عیلام زمانی رایج شد که باستان شناسان این اصطلاح عبری را از عهد عتیق که در آن اشاره های گوناگونی به این پادشاهی وجود دارد، استفاده کردند. یکی از پادشاهان عیلام در باب ۱۴ کتاب «سفر پیدایش» به نام «کدرلاعمر» (کدورلعومر) نامیده می شود و طبق سنت، همزمان با پادشاه سومری حمورابی، در قرن ۱۸ پیش از میلاد، بر عیلام و منطقه گسترده تر حکومت می کرد. به هر روی این ادعا شاهدی به جز برخی روایتهای دینی در این کتاب ندارد و مورخان نمی دانند که آیا «کدرلاعمر» یک شخصیت تاریخی بوده است یا خیر، اما اشاره های کتاب عهد عتیق نشان دهنده اهمیت منطقه عیلام است. (برگرفته از نشنال جئوگرافی)
نام عیلام در متن های اکدی و سومری هم به جا مانده و در این زبان ها به مفهوم «بلندی ها» یا «سرزمین مرتفع» است. زبان عیلامی ها با زبان شناخته شده‌ی دیگری هم خانواده نیست، هرچند خط عیلامی هنوز رمزگشایی نشده و تاریخچه‌ی کهن این قوم را باید از روی دیگر منابع میان رودانی استخراج کرد. خاستگاه قوم عیلامی همانند زبان آن در هاله ای از رمز و راز فرو رفته است، اما بنا بر قوی ترین احتمال عیلامی ها از مردمان بومی فلات ایران بودند که فرهنگ شان در دوره‌ی میان رودانیِ عُبِید (حدود ۵۰۰۰ تا ۴۱۰۰ قبل از میلاد) آغاز به شکل گیری کرد. ( Joshua J. Mark/ دانشنامه تاریخ جهان)
آشکار شدن زیگورات
در سال ۱۹۳۹ میلادی، آغاز جنگ جهانی دوم کاوش باستان شناسان فرانسوی در «چغازنبیل» و محوطه دیرینه شناسی در شوش را تعلیق کرد. بیشتر از یک دهه گذشت تا این که کاوش از سر گرفته شد. «رومن گیرشمن»، سرپرست جدید هیأت باستان شناسان فرانسوی در ایران کاوش در این مکان را (در فاصله ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۲ میلادی) ادامه داد.
«گیرشمن» که در اکراین متولد شده بود به دنبال انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ میلادی مهاجرت کرد و در حرفه دیرینه شناسی در فرانسه مشغول شد. او مجموعه ای از پروژه های موفق همچون حفاری در شهر ساسانی «بیشاپور» و شهر باستانی کوشانی «بگرام» در افغانستان را انجام داده بود. گیرشمن کاوش در چغازنبیل را در سال ۱۹۵۱ از نو شروع کرد.
تیم او که توجه خویش را به تپه معطوف کردند، زمین را حفر کردند و یک هرم پلکانی یا زیگورات نمایان شد. گیرشمن ثابت کرد که این سازه‌ی سه طبقه زمانی دارای پنج طبقه (شامل معبد بالای آن) بوده و در ابتدا بر مبنای برخی تخمین ها بیشتر از ۵۱ متر ارتفاع داشته است که دو برابر ارتفاع ویرانه های موجود است.
بخشی از تزئینات سفالینی که در ساخت چغازنبیل مورد استفاده قرار گرفته است.
منبع: دكور پرداز
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب