رضا گوران:
خانه تئاتر واکنش های لازم را نداشته است
دکور پرداز: رضا گوران معتقد می باشد که خانه تئاتر به عنوان صنف در اتفاقاتی مانند تعطیلی سالن های نمایش یا ممنوع الفعالیتی هنرمندان یا مشکلات معیشتی اعضای خود، واکنش لازم را نداشته است.
این کارگردان و مدرس تئاتر که در دوره ای عضو هیات مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر بوده، در رابطه با عملکرد خانه تئاتر در آستانه انتخابات دوره جدید هیات مدیره مرکزی این تشکل فرهنگی هنری به ایسنا می گوید: مهم ترین وظیفه هیات مدیره خانه تئاتر، بازگرداندن شان این خانه و شان تک تک اعضای آن است.
او یادآوری می کند: ماهیت خانه تئاتر مانند خانه سینما یا هر خانه ای که محل حضور اصناف یک حرفه است، اینست که نقطه امنی باشد برای تک تک افرادی که برای گرفتن حقوق خود و برخورداری از یک امنیت ذهنی و روانی به آن رجوع می کنند.
گوران، خانه های هنری را نمونه کوچک یک جامعه مدنی می داند و در اینباره توضیح می دهد: این جامعه مدنی کوچک همه شرایط یک جامعه مدنی واقعی را دارد و مانند هر جامعه مدنی دیگری نیازمند بازنگری و بازبینی در رابطه با خود در مقاطع متعدد است چونکه بدون پویایی، از کارکرد خود خارج می شود و دیگر نمی تواند به اعضای خود خدمات بدهد.
این کارگردان تئاتر ضمن اشاره به تغییراتی که در جامعه در طول زمان ایجاد می شود، می افزاید: با تغییر جامعه، مناسبات آن نیز تغییر خواهند کرد به خصوص در کشور ما که اتفاقات سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... در فاصله زمانی اندکی رخ می دهد، ازاین رو جامعه مدنی کوچکی مانند خانه تئاتر نیز متاثر از این تحولات، نیازمند تغییر خود است.
گوران که یک دوره بعنوان نایب رئیس هیات مدیره کانون کارگردانان در خانه تئاتر حضور داشته است، با عنایت به تجربه خود در این سمت یادآوری می کند: تجربه آن دوره نشان داد که باید تفکر نهادینه شده در رابطه با صنف در جامعه مدنی مانند خانه تئاتر از بنیاد عوض شود. بر همین مبنا تا یک پوست اندازی به نفع جامعه تئاتری رخ ندهد، ما شاهد همین چیزی هستیم که حالا درحال وقوع است؛ انفعال!
او با تکیه بر این که قصد ندارد دیگر خدمات خانه تئاتر را زیر پرسش ببرد، اضافه می کند: آن چه خانه تئاتر بدان نیاز دارد، بخشیدن شانیت به تک تک اعضای جامعه تئاتری است و این رخ نمی دهد مگر این که ابتدا، شان خویش را بعنوان خانه تئاتر بالا ببرد که این امر نیازمند نفوذ، شجاعت، جسارت، پیگیری و برگزاری جلسات علمی و صنفی و... در حد بسیار گسترده است. ازاین رو کاندیداهای هیات مدیره خانه تئاتر باید صنف را به جایگاه اصلی آن برگردانند اما اگر شان هنرمند را در حد یک بن کالا پایین بیاوریم، چطور می توان به ارزش های والای انسانی و هنری او اندیشید.
گوران خاطرنشان می کند: شان صنف به معنای این نیست که جشنی برگزار نماییم و چند چهره مهم بیایند و صحبتی هم بکنند. خویش را گول نزنیم. مهم اینست که در مقابل تندبادها از اعضای خود دفاع نماییم. چقدر به جامعه تئاتری حمله شده ولی خانه تئاتر هیچ واکنشی نشان نداده است در صورتی که مهم ترین کار آن، دفاع از حقوق اعضاست.
این کارگردان با ابراز تاسف از برخورد منفعلانه خانه تئاتر در رابطه با مسائل کلان هنرمندان می گوید: خانه تئاتر کجا در رابطه با ممنوع الفعالیتی هنرمندان یا معیشت آنان در سطح کلان، برنامه ریزی داشته است؟ عموما برخوردهایی کدخدامنشانه با مسائل دارد در صورتی که بعنوان یک جامعه مدنی، نیازمند یک سیستم درست و اصولی است تا بتواند مسایلی مانند معیشت هنرمندان را به درستی پیگیری کند. مگر در عصر حجر یا دوران زندگی قبیله ای هستیم که مشکلات خویش را با کدخدامنشی حل نماییم، آن هم در زندگی امروز که سرعت تغییر جامعه، به ثانیه رسیده است. ما نیز بعنوان قشر تئاتری، جزو همین جامعه ایم ولی همچنان با روش های منسوخ شده پیشین جلو می رویم برای اینکه ذهنیت ما در رابطه با صنف عقب است. در صورتی که صنف اجازه نمی دهد سالن تئاتر تعطیل یا هنرمندی ممنوع الفعالیت شود یا هنرمندی در مضیقه بماند.
او با انتقاد از انفعال خانه تئاتر در اتفاقات اجتماعی و فرهنگی ادامه می دهد: خانه تئاتر در جریان تحولات اجتماعی و فرهنگی کجاست؟! اگر فرهنگ را بعنوان مقوله ای تعریف نماییم که بر اثر تحولات اجتماعی و در تبادل با اتفاقات جامعه در هر دولتی، تغییر می کند، حالا پرسش اینجاست که آیا دوستان خانه تئاتر در جامعه دیگری زندگی می کنند که واکنشی متناسب با این تحولات ندارند؟! گرچه قرار نیست خانه تئاتر کار سیاسی انجام بدهد اما دور ماندن از جامعه و عزلت نشینی که کار صنفی نیست. کار صنفی یعنی ایستادن در مقابل تندباد. قرار هم نیست سویه سیاسی به خود بگیرد ولی خانه تئاتر بعنوان صنف، می تواند از اعضای خود در تحولات اجتماعی دفاع کند.
گوران با ابراز تاسف از این که خانه تئاتر در هیچ یک از تصمیم گیری های مهم جایی ندارد، می افزاید: صنف باید با عملکردش، شان خود را به جایی برساند که از او بخواهند در تصمیمات حضور داشته باشد و فراتر از آن، برای اعضای خود و نیز دولت، نقشی تعیین کننده داشته باشد. اگر جایی مانند خانه تئاتر جدی گرفته نشود، نمی تواند بعنوان صنف، از حقوق اعضای خود دفاع کند.
این مدرس تئاتر خاطرنشان می کند: حضور موثر خانه تئاتر در تصمیم گیری هاست که به اعضای آن احساس پویایی می دهد حتی اگر در همه جدال ها موفق نشود ولی این پویایی می تواند اعضا را به داشتن یک خانه امیدوار کند همچنانکه این اتحاد در خانه سینما وجود دارد.
او ضمن اشاره به برخورد خانه سینما در مقاطع متعدد یادآوری می کند: اگر کسی به یکی از اصناف سینمایی توهینی کند، تمام اصناف خانه سینما، او را مجبور به عذرخواهی و رعایت احترام می کنند ولی یک مورد از چنین برخوردهایی را در خانه تئاتر نداریم در صورتی که اگر صنف به آن جایگاه حقیقی خود برسد، کسانی مانند ما که دنبال فعالیت صنفی هم نیستیم، با جان و دل کمک می نماییم اما متاسفانه هم اکنون صنف ما این جایگاه را نزد اعضای خود ندارد.
رضا گوران در انتها با تکیه بر این که سخنانش نقد اعضای فعلی خانه تئاتر نیست، اضافه می کند: به هیچ وجه منظورم اشخاص خاصی نیست بلکه برآیند آن چه را در جامعه تئاتری می بینم، می گویم. دوستان مان بعنوان اعضای صنف باید شنونده کنشگر باشند چونکه یک شنونده منفعل، تفاوتی با یک فرد معمولی ندارد و این نکته ای است که باید به آن توجه داشته باشیم.
منبع: decorpardaz.ir
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب