سلبریتی در خدمت محتوا یا رسانه ملی در خدمت سلبریتی ها
به گزارش دکور پرداز، درحالیکه اینروزها صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران با وجود منابع سرشار در رقابتی نفس گیر با فضای مجازی، شبکه های متعدد اجتماعی و پلت فرم های پخش فیلم و سریال و برنامه های سرگرم کننده و مفرح دست و پنجه نرم می کند و به زعم مخاطبان، در میدان رقابت درحال واگذاری عرصه است و دقیقاً در دورانی که دومین سال پسا تحول را پشت سر می گذارد، بار دیگر به شکل از دست در رفته ای دست به دامان سلبریتی ها برای جذب مخاطب شده است، به طوریکه این حجم از حضور سلبریتی ها در برنامه ها و شبکه های مختلف کم سابقه است و حالا از پرداخت ارقام غیرمتعارفی هم صحبت به میان آمده است.
محمد خراسانی در یادداشتی که آنرا در اختیار ایسنا گذاشته، نوشته است:
باآنکه برخی این رفتار صداوسیما را تلاشی برای نگه داشتن چهره های مشهور معنا می کنند اما نوع رفتار این افراد و انفعال صداوسیما در مقابل آنها معنای دیگری می دهد یا دست کم باید گفت اگر چنین هم بوده، وقتی چهره های مشهور روی آنتن گران تلویزیون هر حرفی که بخواهند می زنند و مجریان و عوامل سازنده برنامه های تلویزیونی هم کاری از دستشان برنمی آید عملا این صداوسیماست که دستش را باید به نشانه شکست بالا بیاورد و از رسالت خود دور مانده است.
اگر بنای حضور سلبریتی ها بر مبنای راهبردی مشخص جهت ترویج ارزشهای اخلاقی و فرهنگی جامعه ایرانیست، دعوت آنها معنا پیدا می کند، اما آنسوی ماجرا وقتی که راهبردی وجود ندارد و فضا رهاست تا سلبریتی ها و مجریان هرچه دل تنگ شان خواست بگویند، با تراژدی سلبریتی زدگی مواجه می شویم که مدیران رسانه ملی بارها اعلام نموده بودند از آن حذر دارند.
از زاویه ای دیگر هزینه چند صد میلیونی دعوت از این چهره ها در کنار هزینه گزاف تولید و پخش برنامه برای مخاطبی که دیگر حوصله نشستن پای شطحیات این سلبریتی ها را ندارد با چه توجیه منطقی و حتی اقتصادی صورت می گیرد؟ یا این سؤال که وقتی میتوان با محتوای غنی و تولید برنامه های متنوع که حتی نمونه قرآنی و مذهبی آن در «معلی» و «محفل» برخلاف تصور موجود به علت نوگرایی مورد اقبال مخاطب قرار گرفت و یا برنامه 《زندگی بعد از زندگی》که مخاطب را پای صفحه تلویزیون میخ کوب می کند، چرا باید به دنبال جذب مخاطب با اذان «بنیامین بهادری» و شاذگویی های «حسن روشن» و«علی پروین» در نام بردن از «معین» و «هایده»... باشیم.
بطور قطع حضور چهره های مشهور و مورد احترام مردم در رسانه ملی نه کار بدی است و نه کسی با آن مخالف است مادامی که حضور این افراد بتواند به تقویت محتوای برنامه کمک نماید، این که دکمه ضبط برنامه را بزنیم و بگذاریم کار پیش برود تا چه بر سر برنامه می آید و روی موج بداهه گویی از پیش تعیین نشده سلبریتی ها سوار شویم یعنی باختن آنتن تلویزیون به شکلات جذب مخاطب که بعدا کام همه را تلخ می کند. آیا وقت آن نرسیده که با مخاطب هوشمندانه تر برخورد کنیم؟ اتفاقا مخاطب می فهمد وقتی آقای فتح الله زاده آن کنایه را به مجری می زند یعنی چه و بازخورد آن صدها ویدئوی تمسخر برنامه هایی است که مجریان و سلبریتی ها ساعتها دور هم می نشینند و از آنتن رسانه ملی در مورد غذای مورد علاقه تا خواننده محبوبشان سخن می گویند و از تعداد دفعات عاشقی میهمان و مسائل کاملا شخصی افراد می پرسند!
فقر سریال ها و برنامه های قوی سرگرم کننده توام با انتقال مفاهیم که به تقویت فرهنگ عمومی و ارتقای اخلاقی جامعه کمک نماید و سبب نشاط و امید جامعه شود، بشدت این ایام بخصوص در فرصت طلایی تلاقی ماه مبارک رمضان و نوروز احساس می شود و حضور گسترده برنامه های جُنگ و دورهمی های پر زرق و برق اما تهی از معنا، مخاطب را بیشتر از پیش دلزده و خسته می کند.
منبع: decorpardaz.ir
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب