یادداشت
آقایان! حرمت امامزاده با متولی آنست
دکور پرداز: «اگر کسی جواب ما را ندهد، جایزه نقدی را برمی گردانیم که با آن 12-10 صندلی سینما برای یکی از سینماهایی که خراب شده بخرند چون در همین حد است!». این صحبت های عجیب بازیگر برنده سیمرغ بهترین نقش اول مرد جشنواره فجر است که در رسانه های اجتماعی بازتاب زیادی داشته است؛ جایزه ای که همه انتظار داشتند به سعید پورصمیمی برسد اما به ناگاه به بازیگری رسید که برای نخستین بار جلو دوربین یک فیلم سینمایی حاضر شده بود.
به گزارش دکور پرداز به نقل از ایسنا، امیر محبی در یادداشتی در انتقاد به توجه بیش از اندازه به بخش نقدی جوایز جشنواره فیلم فجر نوشت:
امروز در فضای مجازی فیلمی از بازیگر برگزیده جشنواره فیلم فجر دست به دست می چرخد که درباره ی کم و کیف جایزه نقدی جشنواره صحبت می کند؛ جایزه ای که با لحن نامناسب نسبت به کم بودن آن معترض بود و می گفت اگر کسی جواب ما را ندهد، آنرا برمی گردانیم که با آن ۱۰-۱۲ صندلی سینما برای یکی از سینماهایی که خراب شده بخرند چون در همین حد است!
اما چرا این مساله مهم است؟ چون صحبت از جایزه با اهمیت ترین رویداد هنری ایران است. سیمرغ بلورینی که بزرگان سینما به دریافتش افتخار کردند و کسانی هم که افتخار دریافت آنرا نداشته اند، افسوس آنرا خورده اند. سیمرغی که علی نصیریان پس از دریافتش بعد از چند دهه بازیگری درخشان، از حسرت دیر به دست آوردنش سخن گفت و یا بازیگران بزرگی مثل آتیلا پسیانی، حمیده خیرآبادی، فخری خوروش، داود رشیدی و... با وجود سال ها بازیگری در سطح یک سینما، در طول حیاتشان موفق به دریافت آن نشدند.
حتی در دوره چهل و دوم نیز که اصحاب رسانه متفق القول شانس اول دریافت جایزه بهترین سیمرغ نقش اول جشنواره را برای استاد سعید پورصمیمی برای بازی درخشان در «پرویزخان» می دانستند و شانس های بعدی را هم سجاد بابایی، جواد عزتی و میلاد کی مرام قلمداد می کردند، سیمرغ در کمال تعجب به بازیگری رسید که کمتر کسی شانسی برای او قائل بود؛ جایزه ای که هنگام اعلامش هم همه ای در سالن اختتامیه ایجاد کرد و سوالات بزرگی را پیش پای هیات داوران این دوره گذاشت که چطور از بازی درخشان سعید پورصمیمی عبور کردند و به سیمرغ را در اختیار بازیگری گذاشتند که در نخستین تجربه حضور در مقابل دوربین، به زعم منتقدان و اصحاب رسانه بازی متوسطی را ارائه داد؛ سیمرغی که اساسا باید بازیگر جوان فیلم «صبح اعدام» آنرا به فال نیک بگیرد؛ چونکه فارغ از شکل و شمایل دریافت آن و خوش شانسی او از این که در چنین دوره ی لاغری فیلم داشته است، کمتر بازیگری در سینمای ایران بوده است که در نخستین حضور سینمایی خود بتواند سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول را دریافت کند؛ آن هم سیمرغی که بزرگان سینمای ایران به آن می بالند.
نکته ای که بازیگر جوان بامداد اعدام باید بداند این است که سیمرغ ارزش بالایی دارد؛ اما علی نصیریان که تا چندسال قبل سیمرغ نداشت، چگونه ماندگار شد؟ او را احترام و منش اخلاقی اش در سینما ماندگار کرد!
اما دو سخن با متولیان جشنواره فیلم فجر!
امانت گرانبهای جشنواره فیلم فجر باید قدر دانسته شود و با انتخاب های غلط چوب حراج به اعتبار آن نزنید. جشنواره ای که بزرگان سینمای ایران با افتخار روی سن آن قدم گذاشته اند نباید آنقدر بی قدر و قیمت باشد. سیمرغی که با افتخار در دستان علی نصیریان، عزت الله انتظامی، پرویز پرستویی، جمشید مشایخی، خسرو شکیبایی و بزرگان سینمای ایران جای گرفته، نباید دست دوم جایزه ای نقدی چند ۱۰ میلیونی باشد که اگر اینطور شود، باید فاتحه اهمیت این جشنواره بزرگ سینمای کشور را برای دوره های آتی خواند. حرمت امامزاده به متولی آن است؛ وگرنه سیمرغ همان سیمرغی است که در همین دوره چهل و دوم، مجید انتظامی ا افتخار دریافتش کرد و محمود کلاری در زمان اهدای جایزه به کوهیار کلاری، با افتخار از آن سخن می گفت.
و اما نکته دوم با متولیان جشنواره و شاید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که چرا باید تا این حد تفاوت بین برگزیدگان جشنواره فیلم و سایر جشنواره های هنری باشد؟ آیا برگزیدگان جشنواره های تجسمی، تئاتر و موسیقی فجر نیز صد و اندی میلیون تومان جایزه نقدی دریافت می کنند؟ آیا این حد از تفاوت گذاشتن بین برگزیدگان جشنواره های هنری موجب ایجاد حس تبعیض به آنها نمی شود؟ خصوصاً آنکه هنرمندان حوزه سینما، دستمزدهای غیرقابل مقایسه ای با دیگر رشته های هنری دریافت می کنند و بطور معمول وضعیت مالی به سامان تری نسبت به سایر رشته ها دارند.
انتهای یپام
منبع: دكور پرداز
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب